Polaroid, de Suso de Toro

comentado por 

Marcos Herrero (2º Bach. D)

Polaroid preséntase como unha novela formada por unha serie de relatos curtos: contos, textos perdidos, críticas literarias, artigos xornalísticos, diálogos telefónicos, fotografías, escritos de puño e letra, conversacións, capítulos doutras novelas, citas de diversos autores... Este movemento enúnciase desde o "Prólogo", integramente construído con citas en castelán, e galego unidas sen conexión aparente. 

Este libro non segue as principais características da novela realista, pois existen pluralidade de narradores, microhistorias que non se relacionan entre si, personaxes sen apenas identidade, todo isto leva á construción dun escenario que ten como centro unha profunda reflexión sobre a identidade galega. 

Polaroid relata o mundo urbano da década dos oitenta, pero non no o centro, senón na periferia. A cidade de Polaroid eran os barrios afectados pola reconversión industrial. A novidade de Polaroid non reside tanto en presentar o mundo urbano, senón o mundo urbano e proletario das novas cidades galegas da década dos oitenta cos seus parados, emigrantes retornados de Europa, campesiños de orixe instalados agora na cidade, a nova delincuencia relacionada coa droga… Os barrios periféricos e os seus problemas da década dos oitenta entraron na literatura galega. Dando a sensación de que o protagonista deste libro é a periferia urbana.